Historia

Historia Ozorkowa sięga początku XIV wieku, kiedy to w 1344 roku pojawiła się pierwsza wzmianka o małej wiosce położonej wśród trudno dostępnych lasów i bagien, należącej do rodu Szczawińskich, herbu Prawdzic. W 1807 roku późniejszy właściciel Ozorkowa, Ignacy Starzyński, pragnąc ożywić gospodarczo swoją posiadłość, sprowadza do niej 19 sukienników i farbiarzy z Saksonii. W 1815 roku ilość ich wzrosła już do 117, a liczba mieszkańców wsi do 2.007, podczas gdy miasteczko Łódź zamieszkiwało wówczas zaledwie 331 osób. W rok później, w 1816 roku Ozorków uzyskuje prawa miasta prywatnego, co wyraźnie przyspiesza jego rozwój.
W 1821 roku osiedlili się w Ozorkowie bracia Schlőesserowie z Akwizgranu (Aachen), którzy założyli nowoczesną przędzalnię wełny. Jeden z braci Schlőesserów założył następnie przędzalnię bawełny, o pełnym cyklu produkcyjnym. W ten sposób Ozorków zapoczątkował rozwój przemysłu sukienniczego nad górną Bzurą, który rozwinął się na ziemiach Zgierza i Łodzi oraz na okoliczne miasta, tworząc największy w Polsce ośrodek przemysłu włókienniczego.
Dynamicznie rozwijający i rozrastający się przemysł sprawił, iż w 1820 roku zakłady znaczące w życiu gospodarczym miasta zaczęły lokować się na terenie sąsiedniego folwarku Strzeblew. Wzrosła liczba ludności, która w 1828 roku doszła do 5.669 osób. W latach 80. XIX wieku miasto liczyło już 10.367 mieszkańców stałych (2.773 katolików, 2.778 ewangelików, 23 prawosławnych, 4.803 Żydów) żyjących w zgodzie i wzajemnej tolerancji. Ozorków posiadał wówczas kościół katolicki, ewangelicki i synagogę, cztery szkoły, przytułek dla ubogich, towarzystwo strzeleckie, urząd miejski, stację pocztową i telegraficzną. Roczna produkcja z 40 fabryk osiągała wartość 1.247.960 rubli.
Po upadku powstania listopadowego Ozorków przeszedł stagnację spowodowaną utratą zamówień dla armii Królestwa Kongresowego, represyjnymi barierami celnymi, rosnącą rolą rozwijających się dynamicznie sąsiednich miast rządowych Zgierza i Łodzi oraz wypieraniem z rynku tkanin wełnianych przez bawełniane.
W roku 1866 Ozorków uzyskuje status miasta rządowego, bardziej atrakcyjny dla inwestorów.
Pierwsza wojna światowa wywołała kolejny regres gospodarczy miasta. Nowe podstawy rozwojowe zapewnił miastu dopiero okres niepodległego bytu państwowego. Już na w 1922 roku miasto otrzymała połączenie tramwajowe ze Zgierzem i Łodzią, a 1925 kolejowe z Łodzią i Kutnem. W 1923 roku miasto odkupiło od prywatnego właściciela elektrownię i rozpoczęło rozbudowę sieci elektrycznej. Czas okupacji hitlerowskiej zaznaczył się znacznym zahamowaniem rozwoju miasta. Stopniała liczba ludności do niespełna 10.000 spowodowana polityką eksterminacyjną okupanta, która szczególnie dotknęła mieszkańców pochodzenia żydowskiego.